Met mijn 4 weken oude zoon zat ik op de bank toen mijn dochter van 3 jaar op de bank sprong en haar broertje veel te hard en ruig om de nek vloog. ‘En nu ben ik er helemaal klaar mee’ schreeuwde ik en ik duwde haar van de bank. Met als gevolg een huilende baby, huilende peuter en ikzelf was ook bijna in tranen omdat ik door de vermoeidheid even niet meer wist wat ik moest doen en me schuldig voelde over mijn reactie.
Hoeveel geduld, rust of ontspanning we ook kunnen ervaren, we herkennen allemaal wel van deze momenten van boosheid, ongeduld en frustratie. Hoe kunnen we hier nu het beste mee omgaan? Ik hoor regelmatig ouders zeggen ‘ja, maar mijn kind moet ook gewoon leren luisteren’ of ‘hij weet dat dit niet mag en doet het toch’ of ‘soms is boos worden ook helemaal niet erg’. Deels klopt dat en toch is het voor onszelf en ons kind (of onze kinderen) prettiger als we vanuit liefde, compassie en ontspanning kunnen reageren. Dat jij het rustige baken bent in een moment van onrust en drukte.
Maar hoe krijg je dit voor elkaar? Ik heb 3 tips voor je die bij ons thuis de nodige rust brengen.
Tip 1
Ten eerste gaat het over de vraag ‘Hoe gaat het met jou op dat moment’? Wat speelt er bij jou op dat moment? Wellicht ben je moe, heb je honger of mis je een helpende hand of aandacht voor jezelf. Als ouder blijft het ontzettend belangrijk ook continue met onze eigen behoeften bezig te zijn en daarin goed voor onszelf te zorgen.
Als je een laagje verder gaat, kan je onderzoeken welke emoties bij jou spelen. Wat maakt dat jij zo reageert en welk eigen verdriet of boosheid zit eronder? Vaak heeft dit te maken met hoe onze ouders op onze emoties hebben gereageerd. Kinderen herinneren ons aan de emoties die we zelf hebben weggestopt. Als de emoties nu naar de oppervlakte komen, mogen we er iets mee doen en ze aankijken en doorvoelen. Het is daarom ook zo belangrijk dat jij iemand hebt waarbij je je emoties mag uiten. Je partner, een vriendin, je moeder. Iemand die liefdevol, geduldig en ontspannen naar jou kan luisteren. Die jou veiligheid geeft. Zoals jij voor je kinderen probeert te doen.
Tip 2
Bovenstaande gaat over de verbinding met jezelf en hoe je kan proberen te voorkomen boos, ongeduldig of gefrustreerd te raken. Een andere belangrijke tool die je in de Aware parenting regelmatig tegenkomt, is 1 op 1 tijd met je kind. Probeer als het kan iedere dag minimaal 10 minuten, maar liefst een half uur, tijd met één kind door te brengen en je volledige aandacht te geven. Volg je kind in haar initiatief en spel en laat je leiden. Zo zorg je ervoor dat je kind verbinding met jou ervaart, wat er automatisch toe leidt dat je kind op andere momenten eerder naar je zal luisteren en meewerken. Dit heeft bij ons thuis voor een duidelijke omslag gezorgd en op vele momenten een heel ontspannen en meewerkende dochter.
Tip 3
En ja, wat als je al in het moment zit en uit je slof bent geschoten? Breng jezelf dan weer in het moment en reset jezelf. Adem diep in, voel hoe je zit of staat en maak contact met je lichaam. Of kijk naar iets wat je mooi vindt; de bos bloemen, schilderij of de lieve wenkbrauwen van je kind. Laad je hiermee op en breng jezelf zo tot rust. Wat ook kan is even weglopen en eventueel zeggen ‘nu verlies ik bijna mijn geduld en wil ik even tot rust komen en dat doe ik even op de wc. Ik ben zo weer terug.’
Tot slot
Terug naar het moment met mijn zoon en dochter. Ik was al boos geworden en bood direct mijn excuses aan. Ik zei ‘ik wil je niet duwen en naar je schreeuwen maar ik verloor mijn geduld. Hoe gaat het met jou?’ Huilend zei ze toen ‘ik wil hem ook helemaal geen pijn doen, maar ik vind hem gewoon zo lief’. Zo mooi om haar positieve intentie op dat moment te horen en te zien dat ze het vooral deed uit enthousiasme. Wees dus ook niet te hard voor jezelf. Het kan en mag een keer gebeuren, wij zijn ook niet perfect. Zo laten we ook onze kinderen onze emoties zien en hoe je hier vervolgens met elkaar mee omgaat. Hoe jong je kinderen ook zijn, je excuses aanbieden kan altijd.
